اخبار منتشر شد...ه در نود روز اخیر توسط اصلاح‌طلبان، درباره آزادی گسترده زندانیان سیاسی و وقوع تغییرات گسترده چندان با واقعیت هم‌خوان نبوده است.
محکومیت به حبس و دیه سه تن از پیروان آئین یاری
رنج‌نامه همسر مولوی نقشبندی
ضرب‌وشتم و شکنجه محکومین به اعدام
انتقال زندانیان اعدامی اهل‌سنت برای اجرای حکم
۴ زندانی کرد اهل سنت، در یک‌قدمی چوبه دار
از روزی که محسنی اژه‌ای خبر آزادی قریب الوقوع هشتاد تن از زندانیان سیاسی و روزنامه‌نگاران دستگیر شده مرتبط با حوادث سال ۸۸ را داد، ده روز گذشته است. ده روزی که مطمئنا بر خانواده جمع کثیری از بازداشت شدگان بسیار سخت و عذاب‌آور سپری شده. برخی دلیل آن را شتاب‌زدگی برخی خبرنگاران ذوق زده در انعکاس اخبار می‌دانند.
هر خبری که بویی از تغییر اوضاع در آن باشد را برخی از روزنامه‌نگاران چنان با ذوق‌زدگی و شتاب و صد البته آب و تاب بازتاب می‌دهند که اصل و محتوای خبر قربانی شاخ و برگ و حواشی آن می‌شود.
تنها به فاصله چند ساعت از اظهارات دادستان کل کشور مبنی بر آزادی هشتاد تن از زندانیان امنیتی و مرتبط با جریان «فتنه»، این خبر به صدر اخبار سایت‌ها و رسانه‌های اصلاح‌طلب در داخل و اپوزیسیون در خارج از کشور تبدیل و گمانه‌های گوناگونی در دو حوزه مطرح شد، نخست گمانه‌زنی در مورد اسامی افرادی که بناست آزاد شوند و سپس ربط دادن موضوع به تغییر و گشایش فضای سیاسی در جامعه آن هم با روی .کار آمدن روحانی
برخی حتی پا را از اوین و رجایی‌شهر هم فراتر نهاده و موضوع حبس خانگی میرحسین موسوی و مهدی کروبی را نیز به میان کشیدند و عنوان کردند که بناست شورای عالی امنیت ملی این موضوع را هم به‌زودی حل و فصل کند. عده‌ای ذوق‌زده نیز در شبکه‌های اجتماعی خبر دادند که چه نشسته‌اید که هم اینک زندانیان سیاسی از درهای زندان بیرون می‌آیند و کسی برای استقبال از آنها نرفته است...
همه‌ی این اظهارات و موضع گیری‌ها، فقط بر اساس دید خوشبینانه نسبت به تغییر وضعیت کشور و روی کار آمدن روحانی و همین‌طور سخنان محسنی اژه‌ای مطرح می‌شد.
بازخوانی اظهارات دادستان کشور نشانگر این موضوع است که وی هیچ‌گاه نگفته هشتاد زندانی سیاسی به زودی آزاد می‌شوند، بلکه او در سخنانش عنوان کرده هشتاد تن از زندانیان سیاسی به مناسبت عید غدیر مورد عفو رهبری قرار گرفته‌اند.
عفو رهبری برنامه‌ای است که همه ساله به مناسبت اعیاد مذهبی و بر اساس اصل یکصد و ده قانون اساسی که وظایف و حدود اختیارات رهبری را عنوان می‌‌کند شامل حال برخی زندانیان می‌شود.
این عفو شامل بخشودگی باقیمانده دوران حبس، بخشودگی جریمه‌های نقدی و در برخی موارد بخشودگی همه مجازات‌ها است و موضوع تازه‌ای نیست. با این وجود دلیل شتاب‌زدگی برخی از روزنامه‌نگاران به ویژه آنانی که در هویت‌شان با اصلاح‌طلبی گره خورده، ماجرا به گونه ای جلوه داده شد که گویی به واسطه روی کار آمدن روحانی است که این بخشودگی اعلام شده و این اتفاق به دلیل فشارهای دولت اعتدال‌گرا رخ داده است.
این در حالی است که دادستان کل کشور در همان سخنانش که در پنجاه و دومین نشست خبری خود با اصحاب رسانه بیان شد به صراحت عنوان کرده بود که موضوع بخشودگی زندانیان امنیتی ربطی به انتخابات اخیر ندارد: «برخی جریان‌ها گمان کردند که این عفو‌ها در ارتباط با انتخابات اخیر و برخی مسائل سیاسی روز است در حالی که هیچ ربطی به این مسائل ندارد. روند عفو روال طبیعی است همان‌طور که در سال‌های ۹۰ و ۹۱ نیز انجام شد.»
نگاهی به آمار زندانیان بخشیده شده در سال قبل یعنی ۹۱ آن هم زمانی که هنوز دولت در اختیار احمدی‌نژاد و یارانش بود نشان می‌دهد که تعداد افرادی که در آن سال مورد عفو و بخشودگی رهبری قرار گرفتند به مراتب از مجموع افرادی که در چند ماه گذشته و با روی کار آمدن دولت اعتدال‌گرا آزاد شده‌اند بیشتر است.
یکی از زندانیان سیاسی که سال پیش آزاد شده به خودنویس گفت: «دوازده زندانی آزاد شدند که چهار پنج نفرشان در ماه‌های پایانی حبس‌شان بودند....پارسال هشتاد و چند نفر آزاد شدند. چرا آن موقع کسی نگفت احمدی‌نژاد، مچکریم!»
همچنین، ژیلا بنی‌یعقوب، که همسرش بهمن احمدی امویی هم‌چنان در زندان است، در وبلاگ خود درباره مسوولیت روزنامه‌نگاران نوشت: «ای کاش روزنامه‌نگاران و رسانه‌ها با دقت بیشتری مسوولیت حرفه‌ای و اخلاقی خود را انجام بدهند. آیا کسانی که به راحتی نوشتند هشتاد زندانی سیاسی آزاد می‌شوند، می‌دانند چند خانواده را آن شب امیدوار و بعد ناامید و مأیوس کردند؟ می‌دانند چند نفر از همسران زندانیان سیاسی و یا فرزندان‌شان آن شب تا صبح خیره بر در خانه‌های خود ماندند تا شاید عزیزانشان از راه برسند؟ آیا می‌دانند با بزرگ‌نمایی چنین اخباری این تصور را برای افکار عمومی به وجود آورده‌اند که بسیاری از زندانیان سیاسی آزاد شده‌اند و این می‌تواند حساسیت آنها را نسبت به موضوع زندانیان سیاسی کم کند؟ آیا می‌دانند که برخی از زندانیان سیاسی از انتشار اخبار غیرواقعی در این خصوص رنجیده‌اند؟ و از همه مهم‌تر آیا می‌دانند که حق ندارند صحت و دقت خبر را قربانی سرعت و یا ذوق زدگی خود کنند؟»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر