۱۳۹۳ آبان ۳۰, جمعه

امام علی و آتش زدن انسانهای بیگناه( عبدالله ابن سبا و هفتاد نفر از همفکرانش)


علامه حلی: «عبدالله بن سبا غالي و ملعون است كه به توسط اميرمومنان‌عليه السلام به آتش سوزانده شد، او گمان مي‌كرد كه حضرت علی عليه السلام خدا و خودش پيامبر است.»

ابوعمرو كشی مي‌گويد: «او ادعاي نبوت داشت و مي‌گفت: علي‌عليه السلام همان خداست. حضرت تا سه روز او را توبه داد ولي او رجوع نكرد و لذا حضرت او را با هفتاد نفر از افرادی كه هم عقيده با او بودند در آتش سوزاند».

شيخ يوسف بحراني مي‌گويد: «ابن سبا همان كسي است كه گمان مي‌كرد اميرمومنان خدا است. و حضرت تا سه روز او را توبه داد و چون توبه نكرد او را در آتش سوزاند».

ابن حزم اندلسي مي‌گويد: «از فرقه‌هاي غالي كه معتقد به الوهيت غير خداوند عزوجل هستند، اول آن‌ها فرقه‌اي است از اصحاب عبدالله بن سبا حميري – لعنه الله – آنان به نزد علي بن ابي طالب آمده و به طور شفاهي گفتند: تو همان هستي. حضرت فرمود: چه كسي؟ گفتند: تو خدايي. اين امر بر حضرت گران آمد و دستور داد تا آتش آماده كردند و سپس آنان را در آتش سوزاند. آنان هنگامي كه در اتش انداخته مي‌شدند، مي‌گفتند: الان بر ما معلوم شد كه علي خداست – نعوذ بالله – زيرا به جز پروردگار آتش، كسي را به آتش عذاب نخواهد كرد».

ذهبي در «ميزان الاعتدال» مي‌گويد: «عبدالله بن سبا از غاليان زنادقه است. او گمراه و گمراه كننده بود. گمان مي‌كنم كه علي او را به آتش سوزانيد»

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر