نسرین ستوده ۵۰ روز است دست به اعتصاب غذا زده، مردم ورزقان در سرمای شدید در چادر زندگی میکنند، روشنفکران و وبلاگ نویسان یکی پس از دیگری دستگیر و سر به نیست میشوند، دانش آموزان را به اردوهای اجباری برای بازدیدی از منطقه جنگی برده، جنازهٔ آنها را باز میگردانند، …
گرانی کمر تعدادی زیادی از هموطنان را شکسته، نمایندهٔ مردم مظلوم ورزقان و خانواده‌اش در تصادف ساختگی در دم جان میدهند، موشک فجر ۵ ساخت ایران در خاک اسرائیل فرود می آید و موجب آغاز در گیری بین غزه و اسرائیل میشود، ……… و ما سکوت کرده و به مراسم عزاداری یک اسطوره‌ی عربی که در جنگ بین اعراب چند صد سال پیش کشته شده( اینطور می‌گویند و ما از صحت آن بی خبریم) میرویم و با اشک و آه و زاری عزا داری می‌کنیم. ما را چه میشود!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر