۱۳۹۱ اسفند ۱۸, جمعه

مرگ هوگو چاوز در ونزوئلا عکس العملی دوگانه را در بین ایرانیان ایجادنموده

 
عده ای را خوشحال و عده ای را مانند مادر مرده ها در اندوهی بسیار فرو برده.
من از خودم شروع کنم که با شنیدن این خبر خوشحال شدم , ...با وجودی که میدانم او منتخب اقشار پائین جامعه ونزوئلا بود و انتخاباتش بصورت نسبتا" دمکراتیک برگزار شده بود . تا اینجای قضیه درست و حرفی در ان نیست .اگر او در چهار چوب خود باقی میماند و بجای رابطه با ادمکشان دربار سید علی و طرح دوستی با انان کنار مردم ایران قرار میگرفت و از مبارزات بحق مردم دردمند ما دفاع میکرد حرفی نبود و نتنها در دل من حتی در قلب تک تک مردم ایران جای میگرفت . ولی این نشد و او از دوستان بسیار نزدیک ادمکشان اسلامی مسلط بر میهنمان بود و تا توانست سهمی هم در غارت اموال ملی ما داشت. ونزوئلا کشور فقیری نیست و در جهان بزرگترین منابع نفت را داراست و احتیاجی بکمک کشور دیگری ندارد. بنابراین او برای مردم ما و از نظر ایرانیان یک دزد و یک شریک قاتلان فرزندان ایران بود و بحق مورد تنفر هر ایرانی ازاده. بگذار توده ای ها و آنانی که در طول تاریخ در لباس چپ منافع ملی ما را فدای منافع ملی برادر بزرگترشان کرده اند در سوگ مرگ چاوز اشک بریزند و برای شادی "روحش" خرما و حلوا نذر کنند و در کنار ادمکشان جمهوری اسلامی به عزاداری بپردازند.
ننگ و نفرت ابدی بر این بیوطنان باد که مانند تربچه بیرونشان سرخ و درونشان سفید است باد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر